Η εποχή του Leonardo Da Vinci

"Το νερό που αγγίζεις σ' ένα ποτάμι είναι το τελευταία απ' αυτό που έχει περάσει και το πρώτο απ' αυτό που ακολουθεί. Το ίδιο συμβαίνει και με το παρόν.
Η ζωή διαρκεί πολύ, αρκεί να την ζήσεις καλά"

  Η Ιταλία του 15ου αιώνα ήταν ένα ταραχώδες μέρος, ένα μωσαϊκό πυκνοκατοικημένων πριγκιπάτων, βασιλείων και πόλεων-κρατών σε αέναη σύγκρουση μεταξύ τους. Οι ισχυρές οικογένειες που κινούσαν τα νήματα προσλάμβαναν ένα πυρήνα εκπαιδευμένων και δημιουργικών μυαλών για να ενισχύσουν τα κάστρα τους και να αναπτύξουν όπλα με τα οποία θα εφοδίαζαν τους μισθοφορικούς τους στρατούς.

  Ως κορυφαίος διανοητής της αναγέννησης, ο Leonardo Da Vinci (1452-1519) μπήκε γρήγορα στους κόλπους αυτής της ελίτ, που κατέκτησε τους Φλωρεντίνους τόσο για την επιδεξιότητα του στην στρατιωτική μηχανική όσο και για την καλλιτεχνική του επιτηδειότητα. Μεγάλος καλλιτέχνης μέχρι την ηλικία των 20, ο da Vinci γρήγορα τράβηξε την προσοχή του Φλωρεντίνου κυβερνήτη Lorenzo de Medici, ο οποίος το 1482 διόρισε τον Leonardo στην θέση του πρέσβη δίπλα στον Ludovico Sforza, δούκα του Μιλάνου. Εκεί, ο Da Vinci εκδήλωσε για πρώτη φορά την αγάπη του για την επιστημονική μελέτη και παρατήρηση και στράφηκε αποφασιστικά προς τις ανάλογες σπουδές. O Da Vinci πέρασε τις επόμενες τέσσερις δεκαετίες αλλάζοντας προστάτες ανάμεσα στο Μιλάνο, την Βενετία, την Φλωρεντία, τη Ρώμη και τελικά την Γαλλία, ζωγραφίζοντας, κάνοντας γλυπτά και σχεδιάζοντας πολεμικές μηχανές, πιθανώς κατά παραγγελία του εκάστοτε πάτρονά του. Έτσι, λοιπόν, ξεκινάει η λαμπρή του σταδιοδρομία ως επιστήμονας και ως ο σημαντικότερος, ίσως, εφευρέτης της ιστορίας.

Για τον επιστήμονα πίσω από τον καλλιτέχνη

  Ο Leonardo Da Vinci ήταν μεγάλος λάτρης του επιστημονικού τρόπου σκέψης. Μέσα από ενδελεχείς μελέτες και μακροχρόνιους σχεδιασμούς, κατάφερε να καταπιαστεί με επιστημονικές πτυχές που τότε, και τουλάχιστον για τους διανοούμενους της εποχής του, φάνταζαν απλά σενάρια επιστημονικής φαντασίας. Αρκετές φορές, μάλιστα, χαρακτηρίστηκε από πολλούς ως τρελός και παράφρων. Τίποτα από αυτά, όμως, δεν τον πτόησε και δεν επηρέασε την αγάπη του για την επιστήμη. Μάλιστα, ήταν ο πρώτος της εποχής του που ακολούθησε πιστά το ρητό “Saper Vedere”, δηλαδή να γνωρίζεις πώς να βλέπεις, στις επιστημονικές του μελέτες. Πίστευε, δηλαδή, πως τα μάτια είναι  το κατ’ εξοχήν μέσο απόσπασης, αφομοίωσης και κατανόησης της γνώσης.

  Στηριγμένος, λοιπόν, σ’ έναν αρκετά ριζοσπαστικό για την εποχή του τρόπο σκέψης, ο Leonardo Da Vinci προχώρησε στην μελέτη και στον σχεδιασμό περίπου εκατό εφευρέσεων συνολικά, αν και μερικές από αυτές αποτελούν ελαφρές παραλλαγές ή τελειοποιήσεις προηγούμενών του. Οι εφευρέσεις αυτές είχαν τόσο λειτουργικό και επιστημονικό χαρακτήρα, όσο και πολεμικό μερικές φορές, συνήθως κατά παραγγελία. Στη συνέχεια θα παρουσιαστούν μερικές από τις πιο σημαντικές του εφευρέσεις που, αν και οι περισσότερες δεν πραγματοποιήθηκαν ή δεν κατασκευάστηκαν ποτέ, δεν παύουν να εκπλήσσουν μέχρι σήμερα την ανθρωπότητα με την αυθεντικότητα και την πρωτοτυπία τους.